Gino Debruyne & architecten

De compactheid van het terrein zetten Gino Debruyne en architecten er toe aan om eveneens compact te werken. De tekening van het gebouw bestaat dus uit een compact hoofdvolume van zeven bouwlagen met daarin de kantoren en gedifferentieerde ontvangst-, gespreks- en vergaderruimtes en een laag annex volume van één bouwlaag waarin zich de bezoekersruimte voor begeleidend bezoek bevindt. Waar dit laatste connecteert met het torenvolume ontstaat een spie waardoor een binnengebied gecreëerd wordt. Dit zoeken naar geborgenheid vloeit enerzijds voort uit de functie van het gebouw en initieert anderzijds de toegang tot het gebouw. Deze bereik je via een publiek voorplein, gevolgd door een semipublieke buitenruimte. Dit tussengebied wordt gecreëerd door het rasterwerk dat de volumes bindt en zo ook zorgt voor omarming en geborgenheid. Hier ontmoeten architectuur en kunst elkaar dankzij het werk van beeldend kunstenaar Robin Vermeersch die met 180° een referentiepunt creëerde. Een kunstwerk dat de luisterbereidheid weerspiegelt en geborgenheid aankondigt. En ook in materialisatie aansluit bij het gebouw.

De basis van het gebouw is een sokkel in zichtbeton op hoogte van het laagste volume. Rondom en erop komt een sterk geritmeerde gevel met op maat gemaakte aluminium gevelprofielen die afwisselend transparant of gesloten zijn. Die werden speciaal voor dit project ontwikkeld en de structuur werd in juiste verhoudingen gezet. Het uitzicht wordt bepaald door deze geanodiseerde gevelprofielen met gedetailleerde dieptes van profielen, zonneweringen en invulvlakken in gepolijste aluminium, zwarte raamkaders en glas, doorzichtig en niet transparant zwart. Zo wordt letterlijk en figuurlijk een gelaagdheid gecreëerd. En tegelijkertijd versterkt het de afleesbaarheid van het gebouw. De bovenste verdieping is merkelijk hoger want daar doet de gevelschil ook dienst als balustrade voor het dakterras. Het dakvolume met de cafetaria, als een soort warme champagnekleurige kap die zich loszet van de geometrie van de footprint, is een ontmoetingsplaats voor zowel personeel als bezoekers en beschikt daarnaast over een vergaderzaal. Het dakterras biedt bovendien een mooi uitzicht over de site en de torens van Brugge. Het gebruikte materiaal werkt als dusdanig dat het gebouw, afhankelijk van de wisselende lichtinval, een ander uitzicht krijgt.

Binnenin krijgen we een heel helder plan opgebouwd rond een monumentale trap. Deze bordestrap, in prefab beton met op maat gemaakte panelen in gelakt staal, slingert zich een weg tot de bovenste verdieping als een dynamische spil en begeleidt de bezoeker. Rond de kern, met de trap en de lift, ontwikkelt zich het volledige programma naar buiten toe. Alle kantoren bevinden zich dus op elke verdieping aan de rand van het gebouw. Zo heeft iedereen een zicht naar buiten. In de centrale vrije circulatieruimte is het sanitair opgenomen en de kitchenette met enkele kleine afsluitbare bureaus. Dichtbij de trap en de lift bevinden zich de discrete gespreksruimtes. De flexibiliteit van het gebouw is een grote troef. Herinvullingen, evoluerende werkwijzen en herschikkingen in de toekomst hoeven geen probleem te vormen want het gebouw laat via modulaire wanden variabele aanpassingen toe in toekomstig gebruik.