VIVA Architecture

Hoog boven de inkom en kijkend over Brussel, recht tegenover de St.-Hubertusgalerij in het historische centrum van de stad, en wakend over het wel en wee van de studenten van de Odisee Hogeschool en de KU Leuven Campus Brussel, zijn de bronzen beelden van Athena en Hermes, respectievelijk godin van de wijsheid en god van de handel, de symbolen van het iconische gebouw dat architect Alfons Hoppenbrouwers (1930- 2001) in opdracht van de toenmalige EHSAL Hogeschool in twee fases bouwde. Door de onverwachte toename van studenten was het gebouw van fase 1 reeds te klein op het moment van ingebruikname in 1987 en kreeg dezelfde Vlaamse architect, kunstschilder en architectuurdocent opdracht de tweede fase te bouwen. Deze was klaar in 1993.

Sinds 2013 worden de academische opleidingen op deze Brusselse campus georganiseerd door de KU Leuven. Om aan de veranderende verwachtingen van de studenten te voldoen werd MCS Solutions, een bedrijf gespecialiseerd in facility management, gevraagd een grondige upgrade van de catering voor enkele gemeenschappelijke ruimtes en vergaderzalen uit te voeren. Zij wezen de opdracht voor het ontwerp en de coördinatie van de werken toe aan het Antwerps kantoor VIVA Architecture, in 2012 opgericht door architecte Sylvie Bruyninckx. Op de vraag wat architectuur voor haar betekent, antwoordt Sylvie onomwonden: ‘voor leuke mensen, met leuke mensen, leuke plekken creëren’. Een op eerste zicht eenvoudige maar bijzonder nobele missie. Toch schuilt er een uitdagende gelaagdheid in. Naargelang het gesprek vordert, wordt mijn eerste gevoel bevestigd: dit project is meer dan een uithangbord van deze missie geworden. De opdracht bestond erin het atrium met duplex, het studentencafé, de sandwichbar, de grote aula en enkele vergaderruimtes een facelift te geven. En hoewel de architect deze opdracht grondig uitvoerde, merk je aan de buitenzijde van het imposante gebouw quasi niets van de ingreep die zich als een verborgen parel nestelt in de ingewikkelde functionaliteit van de rest van het gebouw. Alle ruimtes werden tot op ruwbouwniveau ontmanteld en met het adagium van Ludwig Mies van der Rohe “less is more” in het achterhoofd, terug opgebouwd. Als extra esthetische leidraad doorheen de renovatie gold voor de ontwerpers van VIVA het devies it’s all about the ceiling; het plafond van elke te renoveren ruimte kreeg een andere steunkleur die de zwaarte en de donkerte van de bestaande toestand moest doen vergeten. Een jonge, frisse en dynamische look and feel was het streefdoel: het café kreeg de kleur blauw, de sandwicherie de kleur rose en het auditorium een combinatie van tinten groen en blauw mee. Het gebruik van één monotone kleur per ruimte houdt risico’s in: zo komt dat vaak als saai over. Een sublieme vondst van VIVA Architecture omzeilt dit gevaar door een verlaagd plafond in strekmetaal te plaatsen waardoor afhankelijk van de zichtrichting en –hoek de kleur genuanceerd en diffuus ervaren wordt. Tegelijkertijd is het een perfecte ingreep om de technieken te verbergen en de verlichting en ventilatie in te werken.