WIT architecten – Lens°Ass Architecten

Om de ruimte-akoestiek optimaal te benutten en de nieuwbouw probleemloos de tand des tijds kan doorstaan, raadde akoestisch adviseur Daidalos-Peutz bovendien aan voldoende ruimtes met hoge plafonds op te nemen. Je moet immers voldoende volume hebben om een mooie klank in de ruimte te krijgen. Zo ontstond een impressionant volume voor de nieuwbouw dat enerzijds hoog boven het bestaande uittorende en er anderzijds ook aansluiting bij wil vinden. De vorm werd dus bepaald door een combinatie van akoestische eisen en stedenbouwkundige voorschriften en ambities. Zo kwamen ze er toe om te werken met een soort kap met dubbele schil, op een onderconstructie. Die monumentale kap begint ongeveer waar de andere daken starten, ter hoogte van de kroonlijst van de omliggende huizen. Eronder schuilt vooraan een indrukwekkende polyvalente zaal voor muziek en dans.

De visie van Lens°Ass Architecten & WIT architecten, zijnde een heldere en haalbare organisatie van de reconversie, kon ook op veel bijval rekenen bij de opdrachtgever. Door een goede fasering, kan de werking van de academies op de bestaande site gegarandeerd worden. Behalve de nieuwbouw, nu opgeleverd, worden noodzakelijke aanpassingen aan de bestaande gebouwen immers tot een minimum beperkt wat een geoliede verhuiscarrousel tot gevolg had: nieuw verworven, lege gebouwen kunnen worden ingericht voor de meest geschikte functie, en maken op hun beurt opnieuw ruimte vrij. Belangrijkste keuze omtrent de fabriekspanden, is wellicht de renovatie en verbouwing van de sheddakstructuur. Die wilden ze vanwege de mooie lichtinval – dankbaar voor de teken -en schilderacademie –immers

behouden. Verder gaat het vooral om isolatie, herinrichting en renovatie maar wel met behoud van het karakter dat die panden vandaag kenmerkt. Vandaar dat ook de technieken, die uiteraard waar nodig zullen worden vernieuwd, zichtbaar blijven. Dergelijke manier van stelselmatig renoveren over verschillende jaren is vrij nieuw en maakt deel uit van een groter geheel van stadsontwikkeling in Deinze. In de toekomst zullen zo ook de oudste gebouwen, waar de tekenacademie momenteel in vertoeft, zorgvuldig gerenoveerd worden, in het bij- zonder de ‘Teekenschool’, het mooie interbellum-gebouw uit 1938. Die zullen later een polyvalente met foyer/cafetaria herbergen.

De circulatie tussen alle gebouwen, oud en nieuw, wordt gecentraliseerd in de zijdeweverij, langs de nieuwbouw, en met de hoofdingang in de Kalkhofstraat. Een enor- me luifel herstelt de rooilijn en verbindt de aanpalende gebouwen. Ze vormt een kiss & ride zone en wachtruimte voor bezoekers. In deze optiek kadert ook de heraanleg van de Kalkhofstraat. Tussen de oude stadsschool en de nieuwbouw wordt een gemeenschappelijke tuin aangelegd. De ligging van het complex middenin een woonblok in de stadskern, maakte de opdracht er niet gemakkelijker op. In het plan werd dan ook zoveel mogelijk rekening ge- houden met de zorgen van de buurtbewoners. Geen enkel volume op de perceelsgrenzen zal worden gewijzigd. Het beeld vanuit de omliggende tuinen blijft dus identiek en vertrouwd. De noodzakelijke nieuwbouw is dan wel imposanter, maar bevindt zich in het midden van het academieperceel. Ze werpt geen schaduw buiten zijn grenzen. De ruimten met grote plafondhoogte bevinden zich bovenaan, zodat de academiegebruikers zich nauwelijks hoger bevinden dan de buren. Bovendien vormt een systematische zeefdruk in het glas van de kap niet alleen een zonnewering maar ook een privacy-scherm.