Or Architecten

Witter dan wit

Een instant vakantiegevoel, zodra je de oprijlaan voorbij bent. Dat had de opdrachtgever voor ogen. De context leende er zich alleszins perfect toe. Weidse zichten, veel natuur, weinig visuele obstakels. “De setting was een droom”, bevestigt Wim Lahousse van Or Architecten. “Wie in Vlaanderen wil bouwen, heeft zelden toegang tot het paradijs. Dat was in dit geval toch even anders. Als architect biedt zo’n omgeving enorm veel inspiratie. De context is altijd je vertrekpunt. Het mooie integreer je zoveel mogelijk in je ontwerp, het minder mooie probeer je diplomatisch te verhullen. Hier lagen er bijzonder veel mogelijkheden op tafel om een heel aparte woonbeleving te creëren.”

Licht, zicht en perspectief

Op het eerste gezicht oogt de woning heel gesloten. De blinde gevel vormt een visuele buffer naar de straat toe. Een bewuste keuze, want de bouwheer is gesteld op zijn privacy. Toch draagt het ontwerp ook een uitgesproken spontaniteit in zich. Het volume bestaat uit twee duidelijk gescheiden bouwlagen. Op een donkere en brede bakstenen sokkel is een wit gepleisterde balk dwars geplaatst die de woning een bijzondere dynamiek verleent. Loop je rond het gebouw, dan blijft er een mystieke waas hangen. Slechts sporadisch zijn er uitsparingen gemaakt in de gevel. Pas helemaal achteraan opent de woning zich integraal naar het landschap, terwijl zelfs daar doorlopende wanden op eigenzinnig wijze het zicht bijsturen. “Elke as, elke lijn is zorgvuldig overwogen”, verduidelijkt Wim Lahousse. “Zicht, licht en perspectief zijn contant aanwezig doorheen het volledige gebouw. We wilden een woning ontwerpen die je nooit beu geraakt. Die constant spannend blijft en zijn geheimen pas gaandeweg prijsgeeft. We hebben een grondige analyse gemaakt van waar zich de mooiste zichtlijnen bevinden en hoe we best de zon konden binnenbrengen. Op basis daarvan is er een basisschema ontwikkeld waarrond het eigenlijke programma geweven is.”

De zon betreedt het gebouw op heel diverse manieren. Via een patio, lichtstraten en vides zuigt de woning het daglicht naar binnen, zodat je aan alle kanten een heel verzadigde ervaring krijgt. De zichtlijnen op hun beurt doorklieven de woning volgens een driedimensionaal patroon. Ze brengen enerzijds structuur aan, anderzijds zijn ze een katalysator voor de beleving binnen. Wim Lahousse: “De assen creëren fantastische dieptezichten, maar verklappen verder weinig over de ruimtes errond. Alle hoeken zijn namelijk open, waardoor de verschillende woonzones onzichtbaar aan elkaar gekoppeld worden. Op die manier staat elke ruimte op zichzelf, maar maakt ze ook op subtiele wijze contact met de andere, zonder dat het storend werkt. Het gevolg is dat elke confrontatie bij het betreden van een ruimte zorgt voor een verrassende wending. Elke sfeer is anders door het veranderende perspectief van licht, zicht en ruimte.”

Wit canvas

Interieur en architectuur zijn geen losstaande gegevens, maar spelen op elkaar in. Overal in deze woning wordt dat duidelijk. “Zicht, licht en ruimtelijkheid zijn eigenlijk immateriële gegevens”, zegt Lahousse. “Ze komen pas tot uiting in de gebruikte materie. Architectuur en interieur vormen samen een totaalconcept. Na de eerste ontwerpbeurt zijn we op zoek gegaan naar afwerkingsmogelijkheden die het concept van de woning zouden ondersteunen. Als de zichtlijnen structuur aanbrengen in de woning, moet de materialisatie dat hele idee uiteraard bevestigen. We wilden ruimtes die onderling in elkaar vloeien zonder dat ze hun identiteit verliezen. Door overal te werken met een uniforme kleur, wit in dit geval, bekrachtig je de voortvloeiende beweging van het ontwerp. Tegelijk ontneem je elke kamer een deel van zijn eigenheid, wat de samenhang dan weer accentueert. Binnen het totaalconcept is er nagedacht over elementen om het karakter van elke ruimte op te voeren. Finaal krijgt iedere woonfunctie een eigen verhaal met haar eigen beleving.” Het dagprogramma speelt zich af op het gelijkvloers, het nachtprogramma op de eerste verdieping. De bakstenen muren die de sokkel kenmerken lopen binnen gewoon door. De rest van het interieur is spierwit, met hier en daar zwarte accenten. Het meest in het oog springt misschien wel de keuken. Zwart en wit staan er lijnrecht tegenover elkaar, terwijl een L-vormig aanrecht de zwaartekracht lijkt te tarten en een spanningsveld creëert met de glazen omgeving en vrije ruimte. “Hier is bewust gekozen voor een heel licht object als centraal element in de beleving van de ruimte. In die zwevende hoedanigheid verheft het kookeiland zich bijna tot kunstobject. Daarnaast blijft het speels genoeg. Je kan er met alle leden van het gezin gewoon plaatsnemen en samen eten.”

Badkamer als signatuurruimte

In de witte balk zetten twee ruimtes op sublieme wijze het vooruitstrevende karakter van het ontwerp in de kijker. De nachthal met het studeerplatvorm openbaart een heuse cabrio-ervaring: vanuit de buik van de balk geniet je daar van een nooit aflatend contact met de hemel. Terwijl je de trappen bestijgt en de nachthal betreedt, kijk je recht in de ogen van de maan, zie je de wolken aan de hemel, dansen de druppels op het glas. Je verliest het contact met de seizoenen nooit. Maar de meest tot de verbeelding sprekende ruimte is de badkamer. Wim Lahousse: “De dressing vormt de link tussen de badkamer en de slaapkamer, waardoor de drie ruimtes versmelten met elkaar. Binnen dat gegeven vormt de badkamer het orgelpunt. Ze presenteert zich als een gecomprimeerde versie van het volledige woningconcept. Openheid, geslotenheid, transparantie en spiegeling definiëren de indeling van de ruimte. Je ervaart een constant spanningsveld tussen licht en object, tussen wat er is en wat er zou kunnen zijn. Alles is met elkaar verbonden door spiegels, zwevende lavabo’s en heel veel glas, waardoor alles groter lijkt dan de werkelijkheid.”Onwerkelijk mooi.

Tekst: Bart De Maesschaelck
Foto’s: Johnny Umans

Or Architecten – Wim Lahousse
Terneuzenlaan 35 Bus 002 – 9000, Gent
t. 09 233 92 07
architecten@orarchitecten.be – www. orarchitecten.be