Block-Office
Sommige projecten stop je moeilijk in één vakje: ze dienen verschillende doelen, combineren diverse stijlen, kennen meerdere ontwerpers… Dat is allemaal van toepassing op het nieuwe showroomgebouw van Schoeffaerts interieur, maar daar stopt het niet. Wanneer het jonge architectengeweld van Block-Office de krachten bundelt met een bouwheer die van grenzen verleggen z’n handelsmerk maakte, dan krijg je niets minder dan vuurwerk. Dat is exact hoe we dit excentrieke, gigantische en tegelijk uiterst behaaglijke project het treffendst kunnen omschrijven.
Zaakvoerder en oprichter Ronny Schoeffaerts wist perfect waarom hij koos voor de mensen van Block-Office: de talrijke eerdere samenwerkingen verrieden een onnavolgbare aandacht voor details en een streven naar perfectionisme dat je ook in de andere projecten van Block-Office terug vindt. Die aanpak wilde hij ook voor zijn nieuwe kantoorgebouw/showroompand. Samen startten ze een verhaal dat nog nergens anders was verschenen: het ontwerp en de constructie van een pand dat zijn gelijke niet kent in Limburg en omstreken, zowel qua esthetiek, als qua technische uitdaging en omvang. Bij het betreden van dit unieke gebouw vallen we dan ook van de ene aangename verrassing in de andere.
Ronny Schoeffaerts, zaakvoerder Schoeffaerts Afwerking en Interieur: “Als grote speler op de afwerking- en interieurmarkt ken je natuurlijk een veelheid aan architecten. De reden waarom ik voor Block-Office koos is meervoudig. Ik kén hen en hun troeven als architecten, er is een persoonlijke ‘klik’ en, wat ook belangrijk was: dit was hun eerste project van dergelijke omvang. Dat was voor mij erg betekenisvol, omdat ik wist dat ik zo kon rekenen op de vertrouwde inzet en het perfectionisme dat ze iedere dag hanteren in hun comfortzone: de particuliere villabouw. Het bleek een juiste keuze. Ik wilde compromisloos de grenzen van wat op technisch en architecturaal vlak mogelijk is aftasten en zelfs overschrijden. De soms eindeloze gesprekken die we bij iedere fase voerden, hebben erg mooie vruchten afgeworpen.” Bert Ruelens, medevennoot Block-Office: “Dat die gesprekken talrijk en intens waren, is een understatement. Dit was inderdaad ons eerste project op een dergelijke grote schaal en de kruisbestuiving tussen ons als architectenbureau en Ronny als vaste waarde in de (interieur)bouwsector, was een absolute meerwaarde. Vanaf het prilste begin waren we betrokken en startten de uitvoerige gesprekken waarin al snel duidelijk werd dat we hier iets unieks zouden realiseren. Aanvankelijk was het de bedoeling om de toenmalige showroom uit te breiden, maar al gauw bleek dat we daar niet de benodigde extra oppervlakte konden realiseren, dus startten we hier from scratch.” Dave Grosemans, medevennoot Block-Office: “Doordat we ook de interieurarchitectuur voor een groot deel voor onze rekening mochten nemen, uiteraard aangedreven door de gespecialiseerde knowhow van de bouwheer, werd het een uiterst gedetailleerd totaalproject, of beter: verschillende projecten in één. We grapten vaak dat we hier 15 villa’s tegelijk aan het neerplanten waren, maar eigenlijk klópt dat in grote mate. Iedere afzonderlijke ruimte is letterlijk het resultaat van dagenlang overleggen, detailleren, creatief nadenken… Het was een samenwerking die ons ook als leerervaring enorm heeft verrijkt. Wat mij vooral bijblijft is hoe we werkelijk iedere grens van wat mogelijk was hebben verlegd. Dat was duidelijk ook de ambitie van Ronny.”
Ronny Schoeffaerts: “Hoe vaak we aanvankelijk te horen kregen dat iets niet mogelijk was en we dit nadien toch hebben gerealiseerd… ik heb het niet bijgehouden. Dat is ook exact hoe ik het wilde: dit gebouw moest een écht unicum zijn, iets wat niemand ooit al heeft gezien. Tegelijk mocht het natuurlijk geen rariteit worden. Dat evenwicht tussen buitensporige verrassing en aangename herkenbaarheid hebben we steeds minutieus bewaakt.” Dave Grosemans: “Het is als architect natuurlijk enorm fijn wanneer de bouwheer je creativiteit tot in de kern uitdaagt. De eerste ontwerpen vond Ronny zeer mooi, maar het ging allemaal nog niet ver genoeg. De illustraties van die drang om steeds verder te gaan zijn nu werkelijk overal: zowel aan de buitenkant, als in het interieur. Om te beginnen is er natuurlijk de speelse volumetrie waarbij drie verdiepingen, bouwlagen dus, een geheel eigen vormgeving meekregen. Als je de grondplannen van elke verdieping ziet, weet je meteen wat ik bedoel. Die ‘overkragingen’ zorgen voor een werkelijk unieke en verfrissende uitstraling, maar daar houdt het natuurlijk niet op: iedere bouwlaag wordt visueel ontkoppeld door een terugspringende schaduwvoeg die verlicht wordt in het donker. Zo wordt het allemaal ook net iets luchtiger.” Ronny Schoeffaerts: “Ik had ooit een render gezien van een gebouw waar je tussen de verdiepingen kon doorkijken: daarop hebben we ons gebaseerd. Niet dat dat gebouw ooit echt gerealiseerd was, maar het gaf de architecten een idee.” Dave Grosemans: “Ja, dat was even slikken (lacht), maar zo wisten we meteen hoe hoog de lat werd gelegd.”
Bert Ruelens: “Die overkappingen en atypische geometrie impliceren natuurlijk een uiterst doordachte ingenieur-technische benadering. Aanvankelijk werd bij de start, na overleg met de bouwheer, vaak gedacht: ‘dat gaat niet’, maar door er samen met de ingenieurs, bim tekenaars, techniekers, werfleiders en/of uitvoerders over na te denken, is het ons samen toch gelukt. Iedereen heeft binnen zijn kennis en mogelijkheden zichzelf vaak tot het uiterste gedreven, waardoor we erin geslaagd zijn om dit complexe geheel te realiseren. De structuur van het gebouw bestaat hoofdzakelijk uit staal en beton maar om de overkragingen te realiseren werd overgeschakeld op houten vloerelementen om het geheel licht genoeg te houden. De gouden kaders bestaan uit een combinatie van een aluminium frame bekleed met geplooide ‘sandwich’ panelen die min of meer in hun geheel op hoogte gemonteerd werden. Er is op het dak zelfs een fraai zwembad geïnstalleerd! Een andere krachttoer was het integreren van alle technieken in deze ‘ongewone’ geometrie. Ook naar de afwerking toe was er al vanaf de ruwbouw geen millimeter marge.” Ronny Schoeffaerts: “Dat was het opzet: eenzelfde finesse als voor private villabouw, maar dan voor een gebouw van industriële omvang. Dat was natuurlijk ook voor de aannemers even wennen. Hoofdaannemer was Gijbels. Dat was contractueel vastgelegd bij deze percelen. Aanvankelijk betreurde ik natuurlijk de onvrijheid om concurrentie te laten spelen wat de prijs betreft, maar nu ben ik blij dat zij het waren. Ik geloof oprecht dat er maar heel weinig bouwbedrijven dit project zouden aankunnen. De mensen van Gijbels zélf hebben ons gezegd dat dit hun meest complexe project ooit is… en dat wil wat zeggen!”
Ronny Schoeffaerts: “Deze showroom, wordt mijn laatste bouw; dat staat vast. Mede daarom moest het ook gelden als een soort legacy. Je wilt als ondernemer toch altijd een verschil hebben gemaakt, iets achterlaten. Ik ben een self made man die van behoorlijk ver komt, dat speelt zeker een rol in de koppigheid die iedereen tijdens dit proces ongetwijfeld tot wanhoop heeft gedreven.
Zodra je dit enorme perceel betreedt, beland je in een andere wereld: langs rustieke waterpartijen en een groene binnentuin, treed je dit gebouw binnen om meteen ingepakt te worden door de architectuur. Iedere ruimte heeft een geheel eigen identiteit, maar past toch helemaal in het geheel. We hebben de ruimtes bewust ook steeds naar de binnentuin gericht, om een representatief beeld te scheppen van een echte woning. Naast een erg persoonlijk project, is dit natuurlijk vooral een aaneenschakeling van showrooms voor de klant. We tonen nu alles wat we doen onder één dak. Voor sommige ruimtes betekent dit dat we ook extra rekening moesten houden met een tijdloze uitstraling; trends veranderen snel.” Dave Grosemans: “Die customer journey moest inderdaad ook de rode draad blijven. Daarom loopt er bijvoorbeeld een zwarte lijn langs het plafond om mensen subtiel de weg te wijzen. Bij het binnenkomen maakt de majestueuze ronde trap iedere bezoeker ongetwijfeld meteen duidelijk dat ze op een plek zijn aanbeland waar elegantie en creativiteit hoogtij vieren. Een andere, écht zwevende trap met glazen borstwering die zorgt voor een stabiel geheel is nog zo’n indrukwekkend schouwspel (en was vooral technisch een enorm bravourestuk). Zwartwit heeft de bovenhand, maar het goud van buiten, komt ook binnen subtiel aan bod met de ietwat nostalgische lijnen op de witte muren. Allemaal suggesties van grandeur die nooit kitsch mochten worden.”
Bert Ruelens: “Wat betreft techniek was het niet evident om het HVAC systeem haast onzichtbaar te integreren tusen de meer dan duizend armaturen en de complexe structuur. Aan- en afvoer van lucht voor ventilatie en verwarming wordt gerealiseerd door verborgen koven of strakke lijnen geintegreerd in het ontwerp van de plafonds. Ook buiten gooit het hoge ogen. We krijgen al regelmatig de vraag welke gevelbekleding er hier werd gebruikt.” Ronny Schoeffaerts: “Dat merk ik nu ook. Mensen lopen hier binnen, gewoon om naar de materialen van de buitengevel te polsen. Ondertussen zijn ze natuurlijk in het gebouw en zien ze waar we vooral qua interieur en afwerking voor staan: een goede zaak dus. Dit verhaal klinkt natuurlijk enorm opwindend en dat was het ook, maar ik moet bekennen dat ik al ettelijke slapeloze nachten heb gekend. Geheel door mijn eigen ambitie swingen de kosten natuurlijk de pan uit en dat is in deze corona-tijden allesbehalve geruststellend. Toch ben ik blij dat we nu al zover staan. Ik ben nu volop bezig met het samenstellen van een adviesraad om werkelijk al het potentieel uit dit project te halen.”
Tekst: Sijmen Goossens
Foto’s: Nick Cannaerts