‘UAU’ collectiv
Hasselt, de hoofdstad van de (goede) smaak, heeft er een nieuwe trekpleister bij. In de schaduw van het imposante nieuwe stadhuis, gaapte er tot voor kort een leemte die smeekte om een complementaire invulling. Die vonden de architecten van ‘UAU’ collectiv met de grondige vernieuwing van het hotel nabij het Limburgplein: Het HasHotel zag het licht…en omgekeerd!
Massimo Pignanelli, partner-architect ‘UAU’ collectiv: “Dit verhaal start inderdaad bij het nieuwe stadhuis in Hasselt. Bij het opstellen van het masterplan hebben we destijds vanaf het begin naar de integrale context gekeken: Hoe konden we naast deze ‘grote buurman’ een complementair gebouw neerplanten dat de troeven van deze omgeving optimaal benut én ook op zichzelf een meerwaarde biedt? Vanuit een intensieve en zeer uitgebreide dialoog met bouwheer Dimitri Beckers, zijn we dan met dit project gestart. Het spreekt voor zich dat vele verschillende voorstellen, zowel rond architectuur als interieur, de revue passeerden. De eerste schetsen voor het hotel startten in 2013. Nu, 7 jaar later, is het project klaar: dat zegt wel iets over de breedvoerigheid van het proces. Het was vooral erg prettig om niet alleen op de architectuur onze stempel te drukken, maar ook op het interieur, het concept en zelfs de branding… tot menukaarten, het logo en de kamernummers toe. Tegelijk was het stedenbouwkundige aspect permanent aanwezig. De speelse witte toren vervolmaakt het Limburgplein zonder in concurrentie te treden met het stadhuis en schenkt deze plek eindelijk de uitstraling die ze verdient. Dat wordt ook mooi duidelijk met het zicht vanuit het hotel zelf.”
Tom Latet, architect ‘UAU’ collectiv: “Het was ook de bedoeling om de TT wijk, een ietwat ‘versleten’ wijk van Hasselt, extra grandeur te geven. Vooral het opvallende, speelse torentje biedt een passend antwoord op de vraag naar een nieuwe impuls die stad Hasselt ons voorlegde. Dat was natuurlijk slechts één pijler. De vernieuwing zet zich ook, en vooral, door in de diepte. De lobby van het oude hotel was vroeger minder bereikbaar en quasi onzichtbaar. Door die op te tillen naar niveau 1, komt deze levendige ruimte nu mooi op het niveau van het Limburgplein. Zo bieden de lobby en het nieuwe restaurantgedeelte een erg mooi uitzicht op de stad. Ook de kamers voldoen aan die nieuwe insteek. De op elkaar gestapelde ‘doosjes’ ogen vrolijk en speels, maar vormden natuurlijk technisch wel een behoorlijke uitdaging: lijnen die in elkaar doorlopen, baksteenpatronen werden doorgetrokken in dakranden… de focus op detail was behoorlijk indrukwekkend. Uit zo’n veertiental voorontwerpen werd uiteindelijk gekozen voor het allereerste ontwerp. De dialoog met de bouwheer was hierbij doorslaggevend. Dimitri Beckers weet waarover hij spreekt; hij ként de bijzonderheden van horecagebouwen door en door. Vanuit die wisselwerking werd het ontwerp steeds verder geperfectioneerd. In de constructie van de toren vinden we drie hotelkamers per verdieping, variërend van 23m² tot 35m², telkens met balkonnetje, alles erop en eraan… De bovenste verdieping omvat een royale penthouse met mooi dakterras, omsloten door een stalen muurtje. In dit muurtje is het patroon van de bakstenen ‘uitgelazerd’ en met een gradiënt naar boven toe uitgelicht. Dit creëert een uiterst fraai kroontje op de toren, wat vooral ’s nachts helemaal tot zijn recht komt. Het hele hotel vormt trouwens een mooi lichtbaken voor wie bijvoorbeeld uit de TT wijk komt. We moesten ook voldoende esthetisch gewicht in de schaal werpen tegenover het majestueuze stadhuis met de grote spiegelpartij. De witte bakstenen met glazuurlaag zorgen voor een aangenaam lichtspel met het zonlicht. In combinatie met de slimme ‘gouden’ accenten, oogt alles bijzonder rijkelijk. Dit mondaine boetiek-effect is dus hoegenaamd niet toevallig. Dat komt ook in de kamers zelf tot uiting.”
Tom Latet: “De hele constructie was natuurlijk allesbehalve een eenvoudige klus. Toen we startten, was het stadhuis in de afwerkingsfase, waardoor beide werven elkaar niet mochten belemmeren. Dit vergde bijvoorbeeld een zeer strakke planning en timing. Wanneer de ene kraan in beweging was, moest de andere stilstaan en omgekeerd. Dit soort schema’s was tot op de minuut geregeld. Ook de stedelijke context speelde zijn rol: straten moesten worden afgezet, bussen omgeleid, de afbraak van het oorspronkelijke gebouwtje gebeurde ’s nachts… Kortom: dit was veeleisend precisiewerk voor de aannemer. Om de snelheid erin te houden, hebben we gewerkt met prefab beton, waardoor iedere verdieping in één week gebouwd kon worden van onder naar boven. De afwerking gebeurde dan van boven naar beneden. In maart 2020, tijdens de Covid-perikelen dus, werd dan het oude gelijkvloers in één keer verbouwd tot meeting ruimtes, vergaderzalen, een restaurantgedeelte… Of hoe Dimitri Beckers steeds van de nood een deugd maakt.”
Tom Latet: “Ook het interieurverhaal moest, zoals gezegd, één worden van warmte en grandeur. We zijn samen naar Italië gegaan om de juiste travertijn te kiezen, in Spanje vonden we de gepaste vloertegels… De materiaalkeuze was erg belangrijk, niet in het minst voor de bouwheer zelf. Dat toont zich nu in talloze weldoordachte keuzes, zoals notenhout, goud-accentjes, verlichting… al deze luisterrijke pracht vindt evenwel een mooi evenwicht door de eerder ‘ruwere’ boven-afwerking, zoals karaktervolle, gecementeerde plafonds. Het is net dat evenwicht dat de kamers en ruimtes zo leuk maakt. Iedere kamer is anders. De toren is opgebouwd vanuit een centrale kern, die uitgeeft op ruimtes die telkens 60 of 120 cm werden uitgerekt of in elkaar geduwd. De structuur is telkens dezelfde, maar de oppervlakte en verhoudingen variëren.”Anne Geerits, architect ‘UAU’ collectiv: “Het was enorm leuk om de interieurs en zelfs de branding te mogen vormgeven in samenspraak met Dimitri en zijn zus Saskia Beckers. Hun betrokkenheid en expertise boden een waardevolle surplus. Zo ontwierpen we samen eenzelfde kast (met dubbele kleerkast, kastje voor de kluis, nis voor het koffieapparaat en waterkannetjes…) voor alle kamers. Voor iedere kamer hanteerden we een lijst van maar liefst vier bladzijden lang, waarin stond welke elementen er móesten instaan om de classificatie van vier sterrenhotel te halen. Samen kozen we ook werkelijk alle decoratieve objecten en voorzieningen, zoals het nespresso-toestel, het servies, poefjes, de verlichting…
Het concept omvat drie soorten kamers op basis van de dominantere tinten: blauw, groen en beige. De basis is overal dezelfde, deze drie tinten komen dan terug in tapijten, stoelen, plaids, zetels… Ook de bedden zijn we mee gaan kiezen, niet toevallig bij een lokale speler; Velda uit Oudsbergen. De bouwheer hecht veel belang aan lokale verankering. Samen kiezen betekent natuurlijk ook: aftoetsen en overleggen. Dimitri houdt erg veel van beleving, wat hem vaak richting felle kleuren en accenten drijft. Dit hebben we soms wat getemperd, bijvoorbeeld door te spelen met accentkleuren, om het evenwicht en de rust te bewaren. Samen met Saskia koos ik dan de stoffen, accessoires, kussens… In de gangen was er dan weer wel ruimte om all the way te gaan, zoals het exuberante behangpapier aan het plafond mooi aantoont. Zelfs de nooduitgangen kregen die hoogwaardige uitstraling mee. Leuk detail: de armaturen die werden gebruikt, waren destijds nog niet eens officieel op de markt! De penthouse is letterlijk en figuurlijk de kroon op dit werk. Hier vind je het mooiste terras van Hasselt: het uitzicht is betoverend. Dit wordt gekoppeld aan ruimtes waarin elk detail zorgvuldig werd gekozen om bezoekers maximaal te verwennen. Alles past naadloos in het concept: van het losstaande bad, tot de handdoeken en productjes. De samenwerking met Saskia was ook hier een absolute verrijking.”
Anne Geerits: “De lobby moest natuurlijk een oord worden waar iedereen zich meteen welkom voelt. Zodra je vanuit de stad de bovenste trappen betreedt, wordt je ingepakt door de stijlvolle grote zetel, de plantenpracht, de poefjes, de kleuraccenten, de uitnodigende balie in travertijn… De gastheer kijkt trouwens goedkeurend toe vanuit een speciaal voor hem ontworpen kunstwerk/portret.Ook hier zorgt een gecementeerd plafond voor een perfect evenwicht tussen uitbundige gastvrijheid en rustgevende uitstraling. Het is een plek vanwaar je een erg mooi zicht hebt op de stadsomgeving, terwijl het daglicht gulzig naar binnen wordt getrokken. Het is ook een centrale plek, vanwaar je directe toegang hebt tot het oude gedeelte, de nieuwe vergaderzaal, het restaurant… In het restaurant hielden we eveneens vast aan de alomtegenwoordige complementariteit. Het behangpapier van de gang komt er terug, net als de travertijn uit de lobby. De open keuken vormt een extra schouwspel dat gezelligheid en dynamiek brengt, net als de planten en het speelse design van de menukaarten, het bestek, servies… Zoals gezegd mochten we de hele branding mee vormgeven. Hoogwaardig, maar nooit ‘stijf’, een beetje zoals de opdrachtgever zelf.”
Massimo Pignanelli: “Dit project is een typevoorbeeld van hoe wij het liefste werken: vanuit een open dialoog, waarin luisteren minstens even belangrijk is als spreken, streeft UAU collectiv altijd naar een perfecte symbiose tussen masterplan, architectuur, interieur en branding. ‘UAU’ staat ook voor verwondering… de enthousiaste reacties doen vermoeden dat we ook op dat vlak geslaagd zijn in ons opzet.”
Tekst: Sijmen Goossens
Foto’s: Philippe van Gelooven