BAO Architecten
Minimalistisch massief tussen de bomen
Van sommige woningen verwacht je niet onmiddellijk dat ze gerenoveerd zijn. Deze uitgestrekte villa, ontworpen door BAO Architecten, is er zo een. Niets wijst erop dat er hier enkele jaren geleden nog een oude jarenzestigwoning stond: het huis oogt als een modern, minimalistisch en massief blok met een uitgesproken volumewerking. “Nochtans is er op structureel vlak niet zo heel veel gewijzigd”, vertelt architect Dimitri Van den Bossche. “We hebben de oorspronkelijke indeling zoveel mogelijk in ere gelaten. Enkel achteraan is er een vleugel bijgebouwd, waar een ontspanningsruimte en kinderkamers zijn ondergebracht.” Bepalend voor de vorm is de bestaande kelder. De woning balanceert als het ware op een ondergrondse inrit, die daarop aansluit. Als je toekomt, rijd je onder de woning heen. Je parkeert de wagen en kunt via de keldertrap eenvoudig de leefruimtes bereiken. “De eigenaars wilden geen carport. Daarom is het idee ontstaan om een drive-through te creëren die aansluit op het ondergrondse niveau”, aldus de architect.
Massief blok met erkerraam
De inrit geeft een speelse dynamiek aan de voorgevel, die versterkt wordt door de opbouw in verschillende vlakken. Het huis oogt enorm uitgestrekt, mede dankzij een tuinmuur die doorschiet en het volume visueel nog groter doet lijken. Een gestructureerde langwerpige gevelsteen benadrukt de horizontaliteit en wordt ter hoogte van het gelijkvloers gecombineerd met keramische panelen die mooi aansluiten qua kleur en textuur. Het resultaat is een massief, vrij gesloten volume. Enkel de glazen voordeur en een vierkant raam dat uitsteekt op de eerste verdieping bieden enige inkijk. Met wat verbeelding lijkt het alsof er een vitrine wordt gecreëerd in de gevel, als een soort focuspunt. “Als je daar staat, stap je als het ware uit de woning in het landschap. Je kunt het enigszins vergelijken met een erkerraam, dat een 180°-panorama biedt op de omgeving”, legt Dimitri Van den Bossche uit. “De bouwheer is actief in de sector van aluminium schrijnwerk. Dit raam was een pilootproject in samenwerking met een van zijn vaste partners.”
Alles verbindende vide
Als je de woning betreedt, maakt de gesloten gevel plaats voor een zee van ruimte en licht. De leefruimte geniet van een dubbelhoge vide, geaccentueerd door een opmerkelijkverlichtingsarmatuur van Vibia. Op het gelijkvloers verbindt ze de lager gelegen zithoek met de eetplaats en keuken. Op de eerste verdieping wordt er een soort van galerij gecreëerd, waarlangs alle nachtdelen zijn geschikt. “Je kunt de vide zowat als verbindend element zien tussen alle primaire functies”, licht Dimitri Van den Bossche toe. “Daarnaast toont ze mooi de kracht van deze verbouwing aan. Zo goed als alles wat je hier ziet, was er al. De vide doet de leefruimte ademen en steekt af ten opzichte van de keuken, waar het plafond wat lager is. We hebben die lage opbouwhoogte en bestaande verhoudingen gewoon behouden, omdat ze iets extra’s geven aan de beleving van de woonkamer. Zo’n laag plafond hoeft niet erg te zijn: het geeft een zekere geborgenheid in contrast met de ruimte-explosie aan de nabijgelegen vide. Hetzelfde geldt voor de zithoek, die een trapje lager is gelegen dan de leefruimte. Er is een zitput gecreëerd met aan het einde een groot raam. Als je daar neerzit en naar buiten kijkt, scheert je blik over het terras naar de tuin. Waarom zou je daar als architect aan raken? Wat goed was is behouden, maar wel gefinetuned en uitgediept. De vloer van de leefruimte wordt bijvoorbeeld gebruikt als sokkel voor het haardmeubel, zodat de twee organisch overgaan in elkaar.”
Indoor-outdoor-beleving
De woning zet sterk in op een optimale indoor-outdoor-beleving. De zone waar die het meest tot uiting komt, is een polyvalente ruimte met bar, gelegen achter de keuken. Het is een van de enige echt nieuw gebouwde delen. Een groot minimalistisch hoekraam kan daar voor twee derde opengezet worden en verdwijnt dan achter een valse wand, zodat je er niets meer van ziet. “We wilden ook een beetje vakantiegevoel in deze woning brengen”, vertelt Van den Bossche. “In dit gedeelte ervaar je een vleugje Ibiza. Hier wordt ontspannen met vrienden en familie met zicht op de tuin en het zwembad. Door de openhoekoplossing krijg je ook echt een sterke connectie met de tuin. Als je het raam openzet, wordt er eigenlijk een soort van overdekt terras gecreëerd. Binnen en buiten vloeien volledig over in elkaar. De travertinvloer die overal in huis aanwezig is, loopt gewoon door in het terras. De profielen zijn ook zoveel mogelijk weggewerkt en verzonken. In de eerste plaats om het schrijnwerk er zo slank en zuiver mogelijk te laten uitzien, maar ook om het zicht op de buitenomgeving te maximaliseren.”
Luxehotelsuite
De eerste verdieping bestaat in grote lijnen uit twee delen, verbonden door de overloop langs de vide: een royale suite met badkamer en dressing voor de ouders en twee kinderkamers en een logeerkamer. Vooral de masterbedroom kreeg een opmerkelijke update. Dressing, badkamer en slaapkamer vormen één geheel. Het lijkt wel alsof je een luxueuze hotelkamer binnenstapt, met zwartmarmer, donkerbruine eik en vast tapijt als belangrijkste ingrediënten. Centraal situeert zichhet bed met daarachter een groot raam met uitzicht over het bos. Links ervan bevindt zich een dubbele dressing, opgevat als een miniboetiek. Rechts is er de badkamer met een vrijstaand bad en inloopdouche, opnieuw met een gefragmenteerd zicht op de bomen.
“De kamer van de ouders bevindt zich nog steeds op de plaats waar ze vroeger was”, legt de architect uit. “De kinderkamers zijn dan weer ondergebracht boven de polyvalente ruimte, het stuk dat is bijgebouwd. Net zoals beneden hebben we ook hier de relatie met de tuin proberen te maximaliseren. Via grote ramen kijk je uit over de boomkruinen. Bovendien gaat veel aandacht naar de toetreding van daglicht. In een verbindingsgang tussen de twee kinderkamers en logeerkamer is er een lichtstraat geïntegreerd, waardoor je nog eens een totaal ander perspectief krijgt. Dat idee vind je overal terug, je krijgt in elke ruimte andere zichten of een andere connectie met de tuin en de omgeving.”
Tekst: Bart De Maesschalck
Foto’s: Nick Cannaerts