Pascal Bilquin ı Studio Daskal Laperre
Modernistische paviljoenwoning in de Kortrijkse bossen
Samen met architect en old time friend Pascal Bilquin bouwde interieurarchitect Stéphanie Laperre een nieuw huis voor zichzelf en haar gezin. Het resultaat is voor de boekjes: een paviljoenachtige L-woning, geïnspireerd door de weelderige natuur rondom en het ambachtelijk minimalisme waar ze allebei zo wild van zijn. Stéphanie Laperre en Pascal Bilquin kennen elkaar al meer dan twintig jaar. Hun eerste ontmoeting was bij Vincent Van Duysen, waar ze allebei een groot deel van hun professionele loopbaan doorbrachten. ‘Pascal was destijds projectarchitect bij een opdracht waar ik ook aan meewerkte’, vertelt Laperre. ‘Ik herinner me dat ik meteen onder de indruk was van zijn technische bagage. Later, nadat we elk onze eigen weg zijn gegaan, zijn we elkaar blijven opzoeken.’
Na hun tijd bij Van Duysen startten beide architecten een eigen kantoor op. Bilquin onder eigen naam, Laperre als één helft van Studio Daskal Laperre, het interieurbureau dat ze inmiddels dertien jaar runt met Daphné Daskal. ‘We werken nog altijd geregeld samen. Er is een bepaalde verstandhouding die gewoon werkt: Pascal en wij voelen elkaar perfect aan. Hij kan als geen ander vertalen wat Daphné en ik in ons hoofd hebben.’ Geen wonder dus dat Bilquin de aangewezen man was om Laperres eigen huis mee te ontwerpen. Een paar jaar terug stuitte de West-Vlaamse op een onafgewerkte paviljoenwoning net buiten Kortrijk. Door een juridisch geschil lag de werf al een tijdje stil, waarna de grond terug op de markt kwam. ‘Dat huis hebben we jammer genoeg afgebroken’, zegt Laperre. ‘Even is er even met het idee gespeeld om gewoon te bouwen op de bestaande fundering, maar uiteindelijk wilden we toch iets compleet nieuws te doen, georiënteerd rond een centrale patio.’
Het huis ligt in de groene rand rond Kortrijk. Een buurt waar verschillende modernistische bungalows staan uit de jaren zestig en zeventig. Laperres woning sluit daar qua typologie en afwerking mooi bij aan. ‘Veel mensen uit de stad hebben hier destijds een buitenverblijf gebouwd in paviljoenstijl. Ons huis refereert daaraan, al kan je het ook niet echt een bungalow noemen’, zegt ze. Vooraan schermt een lange tuinmuur de overdekte carport af van de inkom. Zo wordt er een gezellig binnenplein gecreëerd. Vandaar strekt het hoofdvolume zich in een L-vorm uit over het perceel. Het horizontale been telt één laag, het opstaande twee. Achteraan rust het dubbele niveau op een sokkel die de natuurlijke glooiingen in het terrein opvangt. Het zwembad ligt daardoor iets lager, zodat het discreet deel uitmaakt van de woonbeleving. ‘In feite bestaat de woning uit een paviljoen in combinatie met een dubbel balkvolume dat deels zweeft over het terrein’, verduidelijkt Pascal Bilquin. ‘De vorm heeft vooral te maken met de optimale bezonning en de mooiste zichten. Stéphanie wilde bijvoorbeeld ’s morgens de zon in de keuken. Dat betekende dat maar één deel van de L een bovenbouw zou krijgen. Daarnaast wilden we de natuur zoveel mogelijk opnemen in het ontwerp. Tuin, architectuur en interieur zijn als het ware in één beweging tot stand gekomen. Dat merk je ook erg goed als je hier rondloopt. Binnen en buiten vormen één entiteit. De keuze voor veel glas en een heel naturel materialenpalet versterkt dat nog.’
Vanaf de inkom heb je een direct doorzicht naar de tuin. Sla je links af, dan wandel je richting twee salons die in elkaars verlengde liggen, elk met een andere sfeer en beleving. ‘De ene is meer geborgen, een soort van tv-hoek. De andere eerder een ontmoetingsruimte waar je samenkomt met vrienden en familie’, legt Laperre uit. Loop je vanaf de entree rechtdoor, dan bereik je de keuken via een thuiskantoor. Welke kant je ook kiest, overal ontstaan er doorzichten naar andere ruimtes of naar het landschap. ‘De logische aaneenschakeling van ruimtes, de diversiteit aan licht en het veelvoud aan zichtassen zijn essentieel voor de beleving van het huis’, aldus Bilquin. ‘Je hebt hier altijd visueel contact met elkaar, ook al zit je niet in dezelfde ruimte. Waar je ook bent, je kunt steeds weer de hele woning zien en voelen. Van in de keuken kijk je bijvoorbeeld tot in het salon en omgekeerd, over het terras heen. Toch zijn er ook stille hoekjes, om je in alle rust terug te trekken. Het ontwerp is erg open. Tegelijk schenkt het een bepaalde geborgenheid.’ Stéphanie Laperre: ‘Dit is een huis waar over alles is nagedacht. Hoe je toekomt met de wagen, waar je je schoenen uitdoet, hoe je mensen ontvangt, waar de kinderen hun schoolwerk maken: het zit allemaal heel logisch en vanzelfsprekend in elkaar. Het is een woning die werkt voor ons als gezin en dat maakt dat we ons hier ontzettend goed voelen.’
Zowel buiten als binnen heeft het huis een rustige en ingetogen uitstraling. Bleke baksteen en betonnen luifels verwijzen naar de witgeschilderde villa’s uit de buurt. Er is gekozen om te chipperen: een metseltechniek waarbij de gevel met een speciale mortel wordt afgewerkt om er extra nuance aan te geven. Afhankelijk van het licht en het weer verandert de uitstraling. ‘Dit huis heeft een hoog artisanaal gehalte’, vertelt Pascal Bilquin. ‘Er is hoofdzakelijk gekozen voor natuurlijke materialen die op ambachtelijke wijze verwerkt zijn. De betonnen luifels bijvoorbeeld zijn ter plaatse gestort, wat het authentieke gevoel van de gevel versterkt. Om dezelfde reden is er geopteerd voor staal, dat meer karakter heeft dan aluminium. Als je de woning voor het eerst ziet, zou je niet verwachten dat ze er nog maar een paar jaar staat.’ De ambachtelijke sfeer en naturelle afwerking zijn ook binnen doorgetrokken. Materialen, kleuren en texturen zijn doorheen het hele huis beheerst op elkaar afgestemd. Bleke eikenhouten vloeren, notelaar, blauwe hardsteen, kalkverf, linnen en leder: de sfeer is minimalistisch en ingetogen, maar ook warm en huiselijk. Het enige min of meer expressieve materiaal is het groene marmer in de keuken, dat zowel op het stalen keukenblok als in de nis verwerkt is. ‘Daar heeft mijn vennoot Daphné mij van overtuigd’, glimlacht Laperre. ‘Maar het past perfect. Het is een mooie referentie aan het bos. Er is hier enkel gekozen voor kleuren die in de natuur zitten. Mede daardoor is dit huis zo’n rustgevende plek.’
Tekst: Bart De Maesschalck
Foto’s:Tim Van de Velde & Cafeïne